#10 Harry | Walentynkowy

Dedykacja dla @Marta44397778. Zakochanych Walentynek! xx

Hazz69: Chciałbym cię zobaczyć na żywo… 

GuitarGirl: Wkrótce mnie zobaczysz. 

Hazz69: Nie mogę się doczekać…

Od kilku miesięcy pisałam na internetowym czacie z chłopakiem o nicku Hazz69. Być może dziwnie do brzmi, ale polubiłam go. Nawet więcej niż polubiłam. Śmiało mogę stwierdzić, że zakochałam się w nim. 

Nigdy nie wymieniliśmy się swoimi zdjęciami. Tak ustaliliśmy na początku i tego się trzymaliśmy. Dla mnie było ważne jego wnętrze, a nie wygląd. Wiedzieliśmy tylko ile mamy lat. Nawet naszych imion nie znaliśmy, co wydawać się może dziwne.

Nadchodziły walentynki. Dla mnie żaden nadzwyczajny dzień, z tym wyjątkiem, że mogłam popisać z Hazz69. Jednak on miał nieco inne plany, a ja byłam zaskoczona, gdy mi je przedstawił.

Hazz69: Skoro mamy się i tak spotkać, to może spotkamy się w walentynki?

GuitarGirl: W walentynki? Ale czemu akurat wtedy?

Hazz69: Najlepszy moment, żeby się poznać, nie uważasz?

GuitarGirl:| Hm… Być może… W takim razie w porządku. Jak się poznamy?

Hazz69: Będę miał czerwoną różę, a oboje narysujemy sobie na spodzie dłoni serce. Pasuje ci?

GuitarGirl: Jak najbardziej. 

I w ten sposób się zgodziłam.

Teraz stoję przed szafą i zastanawiam się, w co mam się ubrać. Wystroić, czy nie? Nie, zdecydowanie nie. Nie lubię się tak ubierać. W końcu zdecydowałam, że założę coś zwykłego, aby czuć się wygodnie i swobodnie. Byłam gotowa, więc ubrałam buty, wyszłam z domu i podążałam spokojnym tempem w stronę parku, czyli tam, gdzie się umówiliśmy.

Szłam parkową ścieżką mijając wiele zakochanych par. Hazz69 miał na mnie czekać na którejś z ławek, więc rozglądałam się na boki i szukałam go. Zrezygnowana przechodziłam już obok jednej z ostatnich ławek, kiedy coś rzuciło mi się w oczy. Chłopak trzymał w ręku czerwoną różę, a na dłoni miał namalowane czarne serduszko. Opuściłam dłoń w dół i chłopak prawie podskoczył na siedząco.

- GuitarGirl? - zapytał.

Ja spojrzałam na niego i odpowiedziałam:

- Owszem. Hazz69?

- Zgadza się. 

Chłopak wstał i podał mi wolną rękę.

- Harry - powiedział, a ja uścisnęłam jego dłoń.

- [T.I]. 

Harry wręczył mi różę, a ja podziękowałam promiennym uśmiechem. Muszę przyznać, że wygląd miał tak samo dobry co charakter. Oboje usiedliśmy na ławce i uśmiechaliśmy się do siebie.

- Nie sądziłem, że jesteś taka… piękna - powiedział wciąż się na mnie patrząc.

Czułam, że rumieniec zalewa moje policzki. 

- Dziękuję - odpowiedziałam cicho i uśmiechnęłam się słodko.

- Mam nadzieję, że ja też cię nie zawiodłem.

- Nie, skąd. Właściwie to nie chciałam mieć twojego zdjęcia wcześniej, żebyś nie pomyślał, że lecę na twój wygląd. 

- Ja miałem podobnie. Z resztą spodobałaś mi się taka, jaka byłaś na czacie i nie potrzebowałem twojego zdjęcia.

Pogadaliśmy jeszcze chwilę na ławce, a potem ruszyliśmy na spacer po mieście. Nasza rozmowa coraz bardziej się rozkręcała i znajdywaliśmy coraz więcej wspólnych tematów. W pewnym momencie Harry przystanął i powiedział tym swoim zachrypniętym, seksownym głosem:

- Muszę ci coś pokazać. Koniecznie.

- Tak nagle?

- Tak. 

- Daleko to?

- Nie tak bardzo. Zaufaj mi.

Szliśmy już dobre pół godziny, a miejsca które Harry chciał mi pokazać nie było widać. Jednak nie pytałam się "daleko jeszcze?", bo miałam mu zaufać.

Harry zatrzymał się przed piękną, starą i wysoką kamienicą. Nic z tego nie rozumiałam, ale ponownie nie zapytałam, czemu tu jesteśmy. Weszliśmy do środka, a następnie schodkami na samą górę. Nie było ich mało, a im wyżej byliśmy, tym ciężej było mi iść. W końcu dotarliśmy na miejsce.

- Gotowa zobaczyć coś, czego nigdy wcześniej nie widziałaś? - zapytał zachęcająco. 

- Wydaje mi się, że tak.

- A więc… zapraszam…

Harry pchnął ogromne, drewniane drzwi i moim oczom ukazał się spory balkon, a właściwie taras. Wyszliśmy na zewnątrz i stanęliśmy przy barierce. Z tego miejsca widać było prawie całe miasto, bo kamienica znajdowała się na wzniesieniu. W oddali widziałam jeszcze tętniący życiem Londyn mimo to, że słońce już zachodziło. Ale tu było tak spokojnie. 

- Skąd znasz to miejsce? - zapytałam wciąż zauroczona widokiem.

- Kiedyś mieszkałem tutaj. Przychodziłem na ten taras kiedy było mi źle, ale nie tylko. Nigdy nikogo tu nie zaprowadziłem. 

Harry spojrzał na mnie, a ja zrobiłam to samo. Patrzyliśmy sobie w oczy, a ja podziwiałam piękny kolor jego tęczówek. Przybliżaliśmy się do siebie niby niezauważalnie, a jednak. Gdy staliśmy od siebie zaledwie dwa centymetry, Harry szepnął mi do ucha:

- Zamknij oczy i pomyśl życzenie…

Tak też zrobiłam. Pomyślałam życzenie i… w tym momencie poczułam smak ust Harrego. Całował mnie spokojnie i czule. Kto jak kto, ale on robił to najlepiej. Po kilku chwilach z niechęcią odsunęliśmy się od siebie, a ja powiedziałam:

- Czytasz w myślach?

Harry zaśmiał się i znowu mnie pocałował.

_____________________

Przedostatni imagin, mam nadzieję, że was nie zawodzę nimi :3 

I jeszcze jedną mam nadzieję - że Marcie się spodobał :) xx